dəbdəbə

is. <ər.> Təmtəraq, təntənə, cah-calal, büsat. <Fəxrəddin:> Həyatdakı xəlifələr bu qədər cəlal və dəbdəbəyə malik olduqları halda, xəlifə namını ləkələyə biləcək bu vəziyyətin qarşısını ala bilmirmi? M. S. O.. // Zahiri gözəllik. Dəbdəbə ilə – təmtəraqla, təntənəli surətdə. Müdir hündürdən və dəbdəbə ilə: – Yoldaşlar, – deyə iclasa müraciət etdi, – icazə verin, elmi şu- ranın iclasını açıq elan edim. Ə. S.. Bir gün də dəbdəbə ilə balaca nəvəynən qabağına çıxacağıq. Ə. Ə..